Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
ruznamə — f. gündəlik gəlir çıxarın və ya hadisələrin qeyd olunduğu dəftər; gündəlik; 2) qəzet … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ruznaməçi — köhn. bax qəzetçi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ruznaməçilik — köhn. bax qəzetçilik … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ara — is. 1. İki nöqtə, iki şey arasındakı məsafə. Bakı ilə Gəncə arasında asfalt yol var. Məktəblə evimizin arası yüz addım olar. – Qulam Əsgərov düşmən ilə öz aralarındakı məsafəni bilirdi. Ə. Ə.. 2. Boşluq, açıqlıq, boş yer, açıq yer, məsafə. Ara… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bilatəxir — z. <ər.> Təxirsiz (olaraq), gecikmədən, yubanmadan, təcili, tez. <Əşrəf bəy:> Təvəqqe eləyirəm bilatəxir təşrif aparasız. N. V.. . . Ta hökm sənə çatan tək, bilatəxir qoşunu mənə yetirəsən. . Ə. H.. Ruznamə bilatəxir bu adamların edam … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çıxmaq — f. 1. Bir yerdən (binadan, otaqdan və s. dən) kənar olmaq, içəridən dışarıya varmaq, getmək, xaric olmaq. Evdən çıxmaq. Kabinetdən çıxmaq. – Çay hazır olanadək mən özümə əlcəklər alım, – deyib Sona otaqdan çıxdı. N. N.. 2. Bir yerə getməyə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
giley — is. Narazılıq, şikayət. Nə xoş sitəmkarsan, zalimü xunxar; Onun üçün səndən çox gileyim var. M. P. V.. Mənim günahım çox, sənin gileyin; Onların nəhayət zamanı deyil. Q. Z.. Bəyimin ərki və gileyi Məmməd bəyi oxşadı. Ç.. Giley etmək (eləmək) –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
həftəlik — is. Rəqəmlərdən sonra gələrək işin neçə həftə davam etdiyini və ya etməli olduğunu göstərir. Üç həftəlik iş qalıb. Dörd həftəlik ezamiyyət. – Müəllim <şagirdlərini> iki həftəlik yaz tətilinə buraxmışdı. S. H.. <Cuma:> Bir həftəlik… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
manifest — <lat. manifestare – aydın, aşkar etmək> 1. Müstəsna əhəmiyyəti olan bir hadisə münasibətilə ali hakimiyyət orqanının əhaliyə yazılı müraciəti. Kəndlilərin azad edilməsi haqqında manifest. – Qayda belədir: həmişə manifest çıxanda, ruznamələr … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məcəllə — is. <ər.> 1. Hüququn hər hansı bir sahəsinə aid sistemə salınmış qanunlar toplusu. Mülki məcəllə. Cinayət məcəlləsi. Səhiyyə qanunları məcəlləsi. 2. köhn. Məcmuə, kitab, risalə. <Səttarxan:> Mən bir ruznamə və ya məcəllə çıxarılmasını … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
